چه سخته تو چشای کسی نگاه کنی که تمام مهرت رو ازت دزدیده و به جاش یه زخم همیشگی به قلبت هدیه داده و به جای اینکه لبریز از کینه و نفرت شی حس می کنی که هنوز دوسش داری...

چه سخته دلت بخواد سرت رو باز به دیواری تکیه بدی که یه بار زیر آواره غرورش همه ی وجودت له شده...

چه سخته تو خیالت ساعت ها باهاش حرف بزنی ولی وقتی دیدیش هیچی جز سلام نتونی بگی...

چه سخته گل آرزو هاتو توی باغچه ی دیگری ببینی و هزار بار تو خودت بشکنی و آروم زیر لبت بگی:(گل من باغچه ی نو مبارک)...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

[+] نوشته شده توسط سحر جوون در 14:5 | |